Uczucia i wrażenia, uwagi
Postanowienia z rekolekcji 1889, 1890, 1892, 1893; uczucie, wrażenia i uwagi znajdują się w notesie w ciemno-niebieskiej okładce, formatu 10x16, liczącym 76 stron liniowanych, który zapisany jest na stronach 1-17 i 40-58. Uczucia, wrażenia i uwagi jak wynika z analizy ich treści pochodzą z roku 1893 i dotyczą przeżyć Sługi Bożej związanych ze złożeniem przez nią ślubów wieczystych (AZSIJ IHa 2-2).
Postanowienia z Rekolekcji 10 września 1889 r.
+ Trzeba karcić swe ciało, aby do grzechu nie pobudzało; będę się starać praktykować umartwienia zewnętrzne zmysłów.
+ Mam uczyć innych odrywać serce od ziemi, muszę się sama nie tylko oderwać, ale pokochać ubóstwo, cierpienie, wzgardę.
+ Chcę iść wszędzie za Panem Jezusem, czy to na górę Tabor, czy na Kalwarię, jakakolwiek będzie Wola Ojca Niebieskiego. Taką gotowość błogosławi Bóg.
+ Będę się do Boga uciekać z ufnością w każdej trudności, chociażby7 największej, jaką napotkam w moich obowiązkach. Bóg sam mnie powołał, Bóg tam posyła, Jego sprawy pilnuję.
+ Będę się starać być posłuszna natchnieniom Ducha Świętego - skutek pracy od tego zależy.
+ Bogu będę oddawać chwałę za wszystko, cokolwiek zdziałam dobrego, nie przypisując sobie najmniejszej rzeczy.
+ Gorliwość powinna być czynna i szczególniej okazywać ją należy pilnym obmyśliwaniem i użyciem najwłaściwszych sposobów.
+ O Jezu, daj mi naśladować Twoją cichość najsłodszą. Słuszne nawet oburzenie należy powstrzymywać, by nie przeszło w cierpkość, i starać się, by gorliwość o obrazę Majestatu Boskiego nie przeszła w popędliwość. Gdy mnie coś osobiście dotknie, muszę powściągać usta, powściągać twarz, by ślad niecierpliwości na mnie nie pozostał. Z cichością władza staje się ojcowską, a posłuszeństwo przyjemnym.
+ Pragnę, by we mnie pałała prawdziwa gorliwość, bym nigdy nie chciała sobie dać ani chwili odpoczynku28 ni wytchnienia.
+ Naśladować będę w znoszeniu smutków Pana Jezusa w Ogrójcu; będę czuwać, mało liczyć na ludzi, modlić się i zdawać się na wolę Bożą. „Chociażby Mu potrzeba było zesłać wojska niebieskie na obronę twoją, to u Boga nietrudno, bylebyś w Nim samym położyła wszystką nadzieję twoją".
+ Tyle i tak długo zostawać między ludźmi i w styczności z ludźmi, ile i jak długo wymaga posługiwanie miłości, a skłonność serca niech zawsze ciągnie do samotności, bo w samotności najłatwiej znaleźć Boga.
+ Trzeba zastanowić się, wejść w siebie i mężnym sercem uczynić ten krok, który prowadzi od teorii do praktyki.
+ Jeśli sobie gwałtu nie zadasz, grzechu nie zwyciężysz.
+ Aby się pozbyć zdrożności, potrzeba czuwać nad wyobraźnią i ustatkować myśli, i sprzeciwiać się swoim skłonnościom, i związać się stałym porządkiem życia, i przezwyciężać siebie.
+ Wypełnieniem prawa29 jest miłość.
+ Sprzeciwiać się trzeba mocno popędom natury, która zawsze tylko dąży do odpoczynku i wygodnego życia, świętość tak samo jak królestwo niebieskie tylko siłą się zdobywa.
+ O Jezu! oto mam u ołtarza spożywać to Boskie Ciało Twe, któreś Ty wydał dla mnie na okrutną mękę30, przyjdź więc i zapal mnie świętym ogniem Twojej miłości!
Kto Ciebie miłuje, dla tego potrzebą życia staje się cierpieć i poświęcić się dla Ciebie.
+ Trzeba się wyrzekać siebie, zawsze i w każdej godzinie, tak w małych, jak i w większych rzeczach, żadnego nie robiąc wyjątku. Chcę, abyś się ogołociła ze wszystkiego. Inaczej jakże byś mogła być moją, a ja twoim, (5) jeślibyś się nie wyzuła zupełnie z wszelkiej własnej woli.
+ Umartwienie nieograniczone: w myśli, w uczynkach, aby je zwłaszcza przez czystość intencji czynić coraz doskonalszymi, w cierpieniach szanując je, znosząc, kochając. Każde cierpienie od Boga pochodzi i do Boga prowadzi.
+ Gdy ktokolwiek przerwie mi choćby najpilniejsze zajęcie, powinnam i w tym widzieć Opatrzność Boską, która wystawia na próbę moją cierpliwość.
+ Przyjmij kielich, to Pan, to Bóg Wszechmogący, a nade wszystko to Ojciec ci go daje - czy boisz się zaufać Jego dobroci?
+ Wysoki i piękny to urząd być rybakiem31 ludzi, ale pamiętaj o tym, że aby sprawować taki urząd, trzeba opuścić wszystko, i łódź, i sieci, i rodziców.
+ Jakiż to spokój w tym życiu dla duszy i jaka pociecha, kiedy możesz powiedzieć sobie:
wyrzekłam się tej rzeczy dla miłości Boga i musiała Mu się spodobać ta ofiara moja, bo wiele mnie kosztowała i nie byłabym się na nią zdobyła, gdyby nie miłość Jego.
+ Potargaj pęta twoje, tj. wszelkie przywiązanie do rzeczy stworzonych, a mocną wolą oddaj się Bogu samemu. Mnie dobrze jest trwać przy Bogu.
+ Świętość zależy od czystości sumienia, ćwiczenia się w cnotach i obfitości łask Bożych.
+ Łaska i świętość coraz jaśniejszym blaskiem jaśniała na Jego Obliczu i w całej postawie, i w każdym słowie, i w każdym postępku Jego.
+ Takim trzeba być, by każdego, kto do ciebie przystąpi, napełnić smakiem żywota wiecznego.
+ Trzeba nawiedzać Przenajświętszy Sakrament w duchu najgłębszej czci i ufności, i synowskiej bojaźni.
+ Wiara ci ukaże, że wszystkie stworzenia są niczym, więc oderwiesz od nich serce twoje. Wiara ci ukaże, że Bóg jest wszystkim, więc ukochasz Go jako dobro najwyższe i w tym jest zbawienie twoje. + Wiara da moc do zwalczania swoich i wszelkich błędów, i strachów i męczących pieszczot jego, da zwycięstwo nad diabłem i nad samym sobą - przez wiarę wszystko możesz otrzymać u Boga i wszystko wymóc na sobie.
+ Gdybyś chciała być powolną w ręku Boskiego Sztukmistrza, tworzyłabyś same arcydzieła.
+ Do modlitwy powinny wchodzić: uszanowanie, pokora, uwaga, gorącość ducha i wytrwałość.
+ Kto mieszka we Mnie, a Ja w nim, ten owoc przynosi (por. J, 15, 5).
+ Zdobądź sobie na własność cnotę pokory, zakopuj się w przepaści nędzy twojej, aż się do tej drogiej perły dokopiesz.
+ Przyrzeknij Mu, że już niczego Mu nie odmówisz i mężnie pokonasz wszelkie poruszenia wstrętu, jakich doznasz w pełnieniu twoich powinności.
+ Wszystkie rzeczy doczesne są tylko marnością. Widzę, że powinnam Boga tylko szukać i u Boga tylko czci i miłości pragnąć dla siebie.
+ Lepsze jest męczeństwo bezczynności dla upodobania Boskiego, niż samo nawet męczeństwo za wiarę dla własnego upodobania.
+ „Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu" (Koi 3, 3).
+ O Jezu żyjący w Maryi, przyjdź i żyj w sługach swoich, w duchu świętości Twojej i w pełni32 mocy Twojej, i w doskonałości dróg Twoich, i w prawdzie cnót Twoich, i w uczestnictwie tajemnic Twoich, panuj nad wszelką potęgą nieprzyjacielską przez Ducha Twego na chwałę Ojca.
Amen
+ Wszystko należy czynić zarówno ze świętością wewnętrzną, jak i zewnętrzną.
+ Nie masz przysługi milszej Panu Jezusowi, gdy człowiek stara się uświęcać i jak najdoskonalej spełniać swoje czynności powszednie.
+ Człowiek powinien Boga samego szukać i na Bogu samym polegać.
+ Jest to prawda niezawodna, że im jakaś dusza jest Mu droższa, tym więcej na nią dopuszcza ucisków, cierpień; prowadzi ją trudnymi i twardymi drogami.
(10) + Nie lękaj się, ale pragnij tych prędko przemijających utrapień, z których niezawodnie jakoby ze źródła wypłynie dla ciebie szczęście33 nigdy nieprzemijające, a wszelki zmysł przewyższające.
+ Idźcie i zasługujcie sobie na to szczęście pracą i wyrzeczeniem się nawet najświętszych rozkoszy; pracuj i poświęcaj się jak Apostołowie dla Niego, aby Go wszyscy znali i wszyscy kochali. + Wszystkie pragnienia i cała twoja tęsknota niech będzie zwrócona do Niego i do ojczyzny niebieskiej, gdzie On żyje i króluje na wieki wieków.
+ Im bardziej człowiek czuje się słaby, z tym większą ufnością powinien wzywać Boga, i jawniej doznaje skuteczności tej ufności, albowiem gdy nie mogę, wtedy jestem potężny (por. 2 Kor 12, 9). (11) U Niego znajdziesz lekarstwo i pociechę na każdy smutek i na każde cierpienie swoje.
+ Bierz i pożywaj, i karm siebie obecnością moją, i przyjąwszy Zbawiciela twego, stań się żyjącym Jego obrazem.
+ Zaprawdę, kto zażywa takiej uczty i takich na niej rozkoszy, ten łatwo może się obyć bez wszelkich uciech tego świata.
+ Nawiedzaj, ofiaruj, pożywaj.
+ Przybiegaj do Pocieszyciela wszystkich strapionych.
+ Tym częściej, tym goręcej i wdzięczniej przyjmuj Go.
+ Mów zawsze o tej Tajemnicy.
+ Przyjmij, Panie, całą wolność moją. Przyjmij rozum i pamięć, i wolę moją całą, cokolwiek mam lub posiadam. Ty sam mi to darowałeś, Tobie też wszystko to zwracam i zdaję się zupełnie na rządy i Wolę Twoją. Miłości tylko i łaski Twojej mi użycz, a będę dosyć bogata i niczego więcej nie
zapragnę.
+ Umiejętność świętych to roztropność.
Rekolekcje 17 września 1890 r.
+ Służyć Bogu to znaczy pełnić Jego wolę, a wola Jego dla mnie wyraża się w ślubach, regułach, statutach.
+ Zbawić duszę to znaczy ofiarować się na wszystko, czego Bóg chce.
+ Pilność i punktualność, dziękczynienie i przygotowanie do Komunii św. Mszy św. słuchać, rozważając tajemnice, łącząc się z kapłanem, komunikując duchowo. Msza św. na Kalwarii odprawiała się o godzinie trzeciej. Medytacja z przeproszeniem wszystkich.
+ Jedyny cel mego życia odtąd ma być ten: służyć Bogu, pełniąc Jego wolę, i zbawić duszę ofiarą.
+ Trzeba mieć jasno cel ten przed oczyma i szczęścia nigdy w żadnym celu nie zakładać.
+ Prawdami wiary rządzić się we wszystkim, oficjum i w ogóle modlitwy [odmawiać] pobożnie i przyzwoicie.
+ Dokładność w rachunku sumienia i w przygotowaniu się do spowiedzi.
+ Nie chcieć być nigdy przez nikogo szczególnie wybraną — ale jedną z wielu, tylko przez Boga być wybraną, o tyle, o ile On chce. W samej pokorze złóż twą chwałę.
+ Pamiętaj, by ci się nie zdawało, że szukasz chwały Bożej - a szukasz własnej i w cieniu cnoty siedzisz.
+ To, co najtrudniejsze, zrób sama, a nie zwalaj na innych; przesadna troskliwość o zdrowie jest przeszkodą do świętości.
+ Czuwać nad miłością własną, bo ona się wszędzie wkradnie pod płaszczykiem cnoty.
+ Szczególniej pracować nad próżnością, niecierpliwością, nieuwagą w modlitwie i lenistwem, to moja...34, grzechy powszednie, próżnowanie i lenistwo to moje główne wady35.
+ Wzbudzać często akt skruchy, korzystać z odpustów.
+ Starać się o delikatność36 w napominaniu, w głosie, w wyrazie twarzy - każda [siostra to] moja pani i najmilsza Oblubienica Jezusa.
+ Powinnam się oderwać od wszystkiego i zostać świętą. Ach! jakim ja wzorem świętości być powinnam37.
8 maja 1892 r. po rekolekcjach rocznych
Umarła jestem, a życie moje ukryte jest z Chrystusem w Bogu, żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus (por. Koi 3, 3; Ga 2, 20).
+ 9 maja kazał mi Ojciec zdać sprawozdanie z pobytu w Krakowie, następnie powiedział mi: „moje dziecko drogie, moja duszo najmilsza, zrób umowę od dziś z Panem Jezusem, że przestaniesz myśleć o sobie - tylko cała oddasz się tej sprawie, powiedz Mu, Panie Jezu, ja będę myśleć o Tobie, a Ty myśl o mnie i o sobie już nic".
+ Bóg to słodkość miłości i miłość słodkości.
+ Spraw, abym się stała uosobioną wolą Twoją.
+ Czyń, co możesz, a Pan Bóg cię nauczy, czego nieświadoma jesteś. Czyń, co umiesz, a Pan Bóg dopomoże ci w tym, czemu sama nie poradzisz. Zachowuj38 przykazania Jego, a rozkazania te strzec39 cię będą, ulegaj woli Jego, a On sam posłuszny ci będzie. O Boże serca mego, wszędzie pójdę za Tobą. Za Tobą na Tabor, Golgotę, do Wieczernika i na Krzyż, za Tobą na drogę żywota i na śmierć; na szczyt sławy lub na padół hańby. Panie mów! czego chcesz ode mnie.
+ Modlitwę uporządkować i odmawiać z o wiele większą pobożnością40.
Uczucia i wrażenia - uwagi
+ Żadna świętość przeszła niekoniecznie jest zdobią przebłagać Boga za grzech obecny. Świętość Aniołów i miłość Boga ku nim nie uratowała ich od piekła wiekuistego, gdy zgrzeszyli! O jakże trzeba się strzec grzechu!
+ O Jezu ukrzyżowany, oto ja u nóg Twoich we łzach moich i we krwi Twojej tonę.
+ Niech mnie smutek i żałość ogarnie i ści-śnie, abym poznawszy dobroć Jezusa mojego, a złość grzechów moich, godnie je opłakiwała i je znienawidziła.
+ Ciebie wybrał Duch Święty, abyś był Jego narzędziem i głosem, przez Ciebie chce uświęcić ludzi i przywieść ich do szczęścia wiecznego ... O jaki to urząd wysoki i chwała najbardziej pożądana.
+ Paś owce moje, paś baranki moje i już się nie troszcz o nic więcej, bo nie możesz mi dać pewniejszego znaku miłości twojej.
+ Im więcej dusz ktoś pociągnie do Boga, tym będzie bogatszy w miłości u Boga.
+ Kto czyni miłosierdzie, dostąpi miłosierdzia.
+ Święty Paweł opierał nie na czymś innym swoją nadzieję na ów wielki dzień, w którym oddadzą każdemu według jego uczynków, tylko na tym, że wiele dusz pozyskał dla Chrystusa.
+ Ofiaruj siebie Pasterzowi pasterzy na odszukanie owiec zagubionych i powiedz Mu z prorokiem: „Oto ja, poślij mnie" (Iz 5, 8).
+ Prawdziwa gorliwość jest cierpliwa, wszystkiego się spodziewa, wszystko przetrwa.
+ Nie dowierzaj żadnej dobrej sprawie, jakkolwiek by się dobra zdawała, jeśli nie jest połączona z przeciwnościami.
+ Oto wspaniały i wielki bój! O jakaż to godność i hwała, i szczęście, w obliczu Boga potykać się i pod wodzą Chrystusa odnieść wieniec zwycięstwa. Uzbrójmy się i walczmy ze wszystkich sił naszych.
+ Małoduszność odbiera modlitwie skuteczność, bo skuteczność jest związana z ufnością, która rodzi się z wiary.
+ W nadziei będzie moc wasza.
+ Trzeba ci najpierw zwątpić w siebie, po to, abyś mogła spodziewać się wszystkiego od Boga.
+ Chowaj w sercu swoim pamięć o wszystkich łaskach, jakimi cię Bóg obdarzył i co dzień jeszcze obdarza, a będziesz wówczas, jak owi mężowie żywej wiary, którzy i przeciwko nadziei w nadzieję uwierzyć umieją. Już to jedno, że ci Pan Bóg pozwolił przyjmować Komunię św., powinno by cię aż do nieskończoności jakoby oczywistości przekonać o tym, że wszystkiego możesz się spodziewać z miłości Jego. Nadzieja budzi w sercu zuchwałość świętą, rodzi śmiałe zamiary i mężne czyny, poświęcenia się i wielkie, choć trudne, przedsięwzięcia.
+ Sadzić, polewać i uprawiać to twoja rzecz, wzrost, owoc i skutek do Boga należy.
+ Będą upojeni hojnością domu twego i strumieniem rozkoszy Twoich napoisz ich.
+ O Panie, daj mi łaskę, bym wniknęła w głębokie znaczenie tego słowa: „ o gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi:
daj mi pić" (J 4, 10). Gdybyś znała — mówisz mi -gdy po przyjęciu Komunii św. będziesz mieszkała we mnie jako przyjaciel u przyjaciela, gdybyś wiedziała, kim ja jestem i jaki to dar przyniosłem tobie, gdy ci oddałem siebie samego!... Gdybyś znała dar Boży i jaka jest cena czystego sumienia i tego pokoju, którego takie sumienie używa, i tych dóbr wiecznych, które takie sumienie otrzyma! (44) + Człowiek wówczas się staje zdolnym narzędziem do zbawienia dusz, gdy we wszystkich sprawach związany jest Duchem Bożym, gdy wstąpi na drogę pokornej i świętej zależności od natchnień Bożych.
+ Użycz mi, Panie, tej łaski, bym potargała moje, a nosiła Twoje pęta, i tym weselem rozwesel duszę sługi swego.
+ Co to znaczy zaprzeć się samego siebie? To znaczy umrzeć samemu sobie, a jakżeby śmierć mogła być bez cierpienia? Co to znaczy wziąć krzyż swój? To znaczy znosić upokorzenia i boleść; a nie wystarczy tylko raz czy drugi wziąć na siebie ten krzyż, ale trzeba go nieść na każdy dzień. Co to znaczy iść za Chrystusem albo naśladować Chrystusa? To znaczy zadać gwałt skłonnościom natury.
+ O kapłanie, jesteś Ojcem, jesteś pasterzem, jesteś robotnikiem, to w zapale do pracy i cierpienia, pamiętaj, że trzeba tę rolę uprawiać z cierpliwością i poświęceniem siebie samego,i polejesz ją łzami i znojem twoim.
+ Cierpienie jest łaską najprzedniejszą i jak ze strony Boga nie ma dla człowieka piękniejszego i bogatszego daru nad krzyż, tak również ze strony człowieka nie ma doskonalszej i przyjemniejszej Bogu ofiary nad przyjęcie wszelkich krzyży, jakie Bóg raczy zesłać.
+ Jezus, krzyż i miłość! - te trzy rzeczy obierz sobie dzisiaj za jedyną cząstkę twoją, teraz i aż do śmierci.
+ Kto jest posłuszny Woli Pańskiej, tym kieruje Mądrość najwyższa, a więc omylić się nie może, ten zawsze działa zgodnie z nieskończoną Świętością, a więc zgrzeszyć nie może.
+ Panie, co chcesz, abym czyniła? Mów Panie i rozkaż, a ja uczynię, cokolwiek rozkażesz. O sło
wo krótkie, ale pełne, ale żywe, skuteczne i godne wszelkiego przyjęcia!
+ Schronił się człowiek na łono Opatrzności i przez to tak wysoko postawił ucieczkę swoją, że żadne zło do niego przystąpić nie może, nie zafrasuje go, cokolwiek nań przypadnie.
+ O Boże, gdy już zupełnie się z Tobą zjednoczę i cała istota moja przez miłość i łaskę z Tobą się złączy, wówczas nie będę już cierpiała ani smutku, ani boleści, wówczas całe życie moje napełni się weselem, bo Ty Sam weselem Twoim mnie napełnisz.
+ Amen - niech się tak stanie, Alleluja -niech będzie Bóg pochwalony za wszystko, co uczynił.
+ Miłość Boga stała, tkliwa, uprzedzająca, hojna!
+ „Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę" (Iz 66,12-13).
+ Wszystkie dary Boże z nieba i na ziemi tysiącem głosów wołają na ciebie, abyś miłowała Boga tak dobrego i okazała Mu szczerość twej miłości, całkowitym dla Niego poświęceniem siebie i czystą intencją, i świętymi czynami.
+ Tyś był stały w twojej niewierności wobec Boga, On jeszcze bardziej pozostał stały w Swojej dla ciebie miłości.
+ Podobam się w obelgach41, w potwarzach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa (por. 2 Kor 12,10).
+ Dusza gorliwa w ustawicznym umartwieniu samej siebie znajduje początek szczęścia niebieskiego, wesele i pokój przewyższający wszelki zmysł, szczęście twoje doczesne zależy (48) od męstwa, z jakim poświęcisz się Bogu. Gdybyś42 chodził drogami Bożymi, mieszkałbyś w pokoju wiecznym.
+ Wiedzcie o tym, że nie ma tak ciężkich kajdan, bym nie pragnął jeszcze większych dla miłości Jezusa Chrystusa. Więcej trudów i przeciwności, i niedostatków, i opuszczenia od stworzeń ... „Aut pati, aut mori".
+ Pragnę nie innej nagrody, tylko Ciebie samego, Boże.
+ Pati et contemni pro te.
+ Módl się, rozważaj, działaj, zwyciężaj samego siebie.
+ Musisz potargać wszystkie pęta i zrzucić z siebie wszelkie ciężary, jeśli chcesz zdążyć za tym wodzem, który jako olbrzym bieży drogą swoją.
+ „Mówię [wam] bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nie żonaci, a którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, którzy się radują, tak jakby się nie radowali; ci zaś, którzy nabywają, jakby nie posiadali43; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali" (l Kor 7, 29-31).
+ Choć wszystko opuścisz, nic nie stracisz, a wszystko zyskasz. Aby mieć Boga, trzeba niczego nie chcieć oprócz Boga.
+ Ach przyjdź, o Chlebie Anielski, a obrzydź mi jeszcze więcej wszystko, co jest na świecie, przyjdź i połącz mnie z Panem moim i Bogiem moim węzłem miłości, która by co dzień stawała się coraz mocniejsza i coraz gorętsza. Przeszyj, najsłodszy Panie Jezu, serce44 i duszę moją najmilszą i zbawienną strzałą miłości Twojej. Spraw niech dusza moja łaknie Ciebie, Chlebie Anielski.. Niech zawsze Ciebie pragnie, źródło żywota, źródł mądrości i umiejętności, źródło wiecznej światłości, (50) potoku rozkoszy, obfitości daru Bożego.
Opatrzność Boska czuwa nade mną, Serce Jego litością się wzrusza i żywiej niż ja czuje nędzę moją i wszelkie niebezpieczeństwa, a moc Jego równa dobroci. Z ojcowską pieczołowitością wie i pamięta o wszelkich smutkach i cierpieniach moich.
+ Porzuć próżne troski, a całą nadzieję i ufność twoją złóż w Ojcu twoim niebieskim, Który ci co dzień daje Jednorodzonego Syna Swego w Sakramencie ołtarza.
+ Narzędzie, aby służyć mogło, musi być w ręku robotnika, a ty nie chcesz oddać się w ręce Boga.
+ Ty dajesz mi całego Siebie, więc zaprawdę niezbyt wielka to z mej strony ofiara, że oddam Tobie nawzajem całego samego siebie.
+ Lecz oto na nowo zarzucają sieci swoje w jezioro i na słowo Zbawiciela, i w tejże chwili, o dziwna odmiano! mnóstwo ryb do sieci swojej zagarniają.
+ Mąż posłuszny będzie mówił: zwycięstwo zwycięża świat, czarta i siebie samego.
+ Czyń ze mną, jak wiesz i chcesz, bo wiem, że mnie miłujesz.
+ Pragnijcie lepszych darów, zapamiętując to, co było w przeszłości45, a oczekując46 tego, co [będzie] w przyszłości.
+ Gdy Go przyjmiesz do serca swego, błagaj Go z głębi swej duszy, byś już odtąd za łaskę Jego umiała chwalić Go, pomnażając się ciągle w łasce i świętości przed Bogiem i przed ludźmi.
Zadrżało z radości zgromadzenie świętych, już przecież oglądają w chwale tryumfu Boga swego, który sam siebie wyniszczył na Kalwarii i na ołtarzu, a którego świat poznać nie chciał. Jak wielką kochali go miłością, tak teraz wielkie mają z chwały Jego uszczęśliwienie.
+ Światem, jakoby go nie było - pogardzić!
+ Przygotowując się do Mszy św., zastanów się nad tym, że będziesz piastował w rękach swoich i wznosił w górę, i do serca twego przyjmujesz tegoż Syna Bożego, który w dzień ostateczny ukaże się z takim majestatem.
+ Wiara ci wskazuje, jaka jest wartość dusz, jaka jest nieskończona cena Krwi Boskiej przelanej dla ich zbawienia, jaka jest najwyższa doskonałość tej chwały, którą oddaje Bogu ten, kto pracuje około zbawienia dusz.
+ Wszystko, o co byście prosili w modlitwie, wierząc — weźmiecie. Potoki rozkoszy, królestwo chwały i szczęśliwość taka, że już większej nie podobna pragnąć!
+ Najlepszy Mistrz twój raczył wychylić kielich męki aż do dna, ledwo na dnie kilka kropel goryczy zostawił dla ciebie.
+ I ty nieraz się modlisz: Panie, stań się wola Twoja, ale kiedy Bóg nie oddali od ciebie kielicha, kiedy w rzeczy samej potrzeba, abyś go piła; ach! jakże wówczas słabnie wola twoja.
+ Taką cię niewdzięcznego ukochał niepojętą miłością, że poświęcił się dla ciebie jakoby na nieustanną mękę.
+ Małoduszność w człowieku zaszczyconym przyjaźnią Syna Bożego z pewnego względu równa się bluźnierstwu, bo skoro się zniechęca w trudnościach i upada na duchu, tym samym jakoby oświadcza Zbawicielowi, że poczytuje przyjaźń Jego za rzecz bezsilną i obietnice Jego za próżne słowa.
Zaprawdę trudno zadać dotkliwszą ranę sercu takiego przyjaciela, jakim jest Pan Jezus.
+ Jeżeli jesteś Jego przyjacielem, poświęcaj się dla Niego. Patrz, jak wielkie rzeczy czynili i jak cierpieli mężowie apostolscy, żadna praca, żadne trudności nie odstraszały ich. „Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas" (2 Kor 5,14)47.
+ Ciesz się z Nim i smuć się z Nim, przybiegaj z ochoczym sercem do Niego, by złożyć na łono Jego wszelkie ciężary i uciski twoje, aby wynurzyć wszystkie radości, aby się oświecić światłością Jego, aby Mu zamiary swe przedstawić, odkryć przed Nim nadzieje i obawy, i szukać u Niego pociechy w przeciwnościach, i wszelkie powodzenie składać Mu w ofierze.
+ Otwórz serce twoje na przyjęcie tego najszlachetniejszego i najwspanialszego, i najdoskonal
szego z przyjaciół.
+ Proś Go, byś miała do Niego takie skłonności i uczucia, jakie On nosi dla ciebie w Boskim Sercu swoim, byś Jemu ufała, Jemu się oddała i dla Niego się poświęciła, i już nie dla siebie żyła, ale dla Niego.
Późno Cię poznałam, o piękności starodawna, wiecznie nowa. Późno ukochałam Ciebie!
Jezu! składam związane ręce moje w dłonie Twoje, nikogo nie mam na ziemi prócz Ciebie, w Tobie złożyłam całą nadzieję48. Jezu! Tyś dla mnie wszystkim, tutaj i w wieczności.
[18]93 r. 21 marca
Bóg jest miłością49.
Odwagi, wznieśmy duszę ku szlachetnym postanowieniom i póki jeszcze żyjemy, ofiarujmy Bogu na ołtarzu miłości przez ofiarę dobrowolną, to wszystko, czego nas śmierć pewnego dnia musi pozbawić zupełnie.
Z łaską współdziałać szybko, mężnie, stale. Umartwiać ciało — o śmierci! jakże dobrze uczysz życia.
Kto zgłębi przepaść miłości, dobroci i litości Serca Jezusowego, że tak nędzną jak ja istotę do tak wielkiego szczęścia wezwać raczył. Ach! jakże upragniona jest dla mnie ta chwila, w której się Mu oddam i połączę się z Nim na wieki, jakże utęskniona dusza moja, aż się złączy w dniu ślubnej ofiary50.
On nagrodą zbyt wielką będzie, Pan Jezus moim na zawsze.
Wierna Ci będę.
Milczenie - ćwiczenie.
Wierność — umartwienie.
Skromność w ruchach, dokładność51 w rozkładzie dnia - miłość ubóstwa, porządek, posłuszeństwo... W obliczu śmierci, umierać w każdej chwili. (58) Wszystkie postanowienia jednym słowem objąć się dadzą: chcę być wierna.
28/ W oryginale: wczasu.
29/ W oryginale: zakonu.
30/ W oryginale: zranienie.
31/ W oryginale: rybitwą.
32/ W oryginale: zupełności.
33/ W oryginale: szczęśliwość.
34/ Jeden wyraz nieczytelny.
35/ Tekst: "Nie chcieć być... główną wadą" wpisany ołówkiem.
36/ W oryginale: Poprawić ostrość.
37/ Tekst: "Poprawić... powinnam" wpisany ołówkiem.
38/ W oryginale: chowaj.
39/ W oryginale: chować.
40/ Od stronyt 18 do 39 kartki notesu są nie zapisane.
41/ W oryginale: w krewkościach.
42/ W oryginale: Byś był.
43/ W oryginale: dzierżyli.
44/ W oryginale: szpik i wnętrzności.
45/ W oryginale: nazad.
46/ W oryginale: wyciągając się.
47/ W oryginale: przyciska.
48/ W oryginale: wszystkie nadzieje.
49/ Po słowach "Bóg jest miłość" wpisane jest kilka wierszy po francusku, bardzo trudnych do odczytania.
50/ Kilka wyrazów nieczytelnych.
51/ W oryginale: skuratność.
